Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына; Памiж сваiх i чужакоў яна нам ласкай матчынай. Аб ей мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны I лесу шэлест верасны, i ў полi дуб апалены. Аб ей мне будзiць успамiн на лiпе бусел клекатам I той стары амшалы тын, што лег ля весак покатам. Аб ей мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны I шэлест лесу верасны, i ў полi дуб апалены. I тое нуднае ягнят бляянне-зоў на пасьбiшчы, I крык варонiных грамад на могiлкавым кладбiшчы. Жыве з ей дум маiх сям´я I снiць з ей сны нязводныя... Завецца ж спадчына мая ўсяго старонкай роднаю.
https://lyrics.primoaccordo.net/pesnyary/spadchyna.htm