Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая, Чаму так горка, не магу я зразуме-е-е-ець Шкада заранкi мне, што ў небе дагара-а-е -5 На ўсходзе дня майго, якому ружавець Прыпеў: Пайшла, нiколi ўже не вернешся, Алеся, Бывай, смуглявая, каханая, бывай! -5 Стаю на ростанях былых, а з паднябесься, Самотным жаўранкам звiнiць i плача май Пайшла, пакiнуўшы мне золкi i туманы, Палынный жаль смугой ахутаных дарог Каб я хвiлiнаю нанесеныя раны, Гадамi ў сэрцы заглушыць сваiм не мог! Прыпеў.