Стоп! Усё, што ранней замiнала Ледзяны патоп и нерухомыя днi Я ўсё памятаю, не хачу Забываць - гэта так мала Я здзiвiць сябе, напэўна, зноў Так трэба Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць Сваёй усмешкай Той, хто быў амаль незвычайны Выцячэ ў натоўп І нават згубiцца ў iм Я не ведаю, чаму цяпер Не развітацца з адчаем Я здзвіць сябе напэўна зноў Так трэба Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць Сваёй усмешкай І ў кожным другiм цячэ І ў кожным свяцiць ярчэй Мой човен набраў вады І хваляй праз гарады Я мушу знайсцi маяк Так трэба Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць Сваёй усмешкай Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць Сваёй усмешкай