1 1
Вокны маўклівых і высокіх дамоў
1 1
глядзяць у вечар надышоўшай вясны.
1 1
А ў небе ззяюць тысячы зор, якую сотню гадоў
1 1
ужо свецяць, вартуючы нашыя сны.
1 1
Назіраюць і сочаць за нашай зямлёй,
1 1/2 2/2
глядзяць з увагай на нас з табой.
1 1
Скажыце мне, зоры, ці вы бачылі мой край
1 1
у старажытныя былыя часы,
1 1
князя старога, што свайму сыну казаў: "Ты Раздіму не забывай,
1 1
помні: за яе лёс адказваеш ты".
1 1
Шмат вырасла дрэваў за гэты час,
1 1/2 2/2
цяпер за Радзіму адказвае кожны з нас.
1 1/2 2/2
Мы не ідзем у новы дзень, на сонца свет,
1 1/2 2/2
спяшаемся схавацца ў едкі дым ад цыгарэт,
1 1/2 2/2
запіць сумленне кубкам чорнага віна.
1 ( )* v
Атлантыда кліча нас, а нас няма.
v v v v v v v
1 1/2 2/2
Мы не ідзем у новы дзень, на сонца свет,
1 1/2 2/2
спяшаемся схавацца ў едкі дым ад цыгарэт,
1 1/2 2/2
запіць сумленне кубкам чорнага віна.
1 1/2 2/2 v v
Атлантыда кліча нас, чакае нас, а нас няма.
* v ^^v^ v