A Мне ўсцешна, што Вы хворыя не мной, A Мне ўсцешна, што я хворая не Вамі, Што восі зраўнаважанасць зямной A Не зрушыцца пад нашымі нагамі. A Мне ўсцешна, што не сорамна ані Пры мне Вам абдымаць яе, другую, Што Вы мне не прарочыце ў агні A Пякельным быць, бо я не Вас цалую, Я ўдзячная Вам сэрцам і душой За тое, што, не ведаючы самі, Вы любіце мяне; за мой спакой, За нашы не-гулянні вечарамі, За поўню, што не ў нас над галавой, A За тое, што не бачыліся днямі, A Што ўсё ж - на жаль! - Вы хворыя не мной, A Што ўсё ж - на жаль! - я хворая не Вамі.