Як за пушчай, за лесам, за балотам з асакою, У нядобрым месцы каля віру над ракою Стаіць хата. У хаце той - мая каханая жыве. Навакольны люд заве вядзьмаркаю яе. Дзверы адчыні, каханая мая! У сэрцы ў глыбіні, каханая мая, Запалі агні. Каханая мая, Падары мне сына! Падары мне сына! Па начох па-над хаткай цягнецца дымок. Беражы сваю маці, сьцеражыся, панок! Не хадзі ты да рэчкі! Не хадзі да хаты той! Бо нячыста сіла авалодае табой. Дзверы адчыні, каханая мая! У сэрцы ў глыбіні, каханая мая, Запалі агні. Каханая мая, Падары мне сына! Падары мне сына! Лешакі сакочуць, пачвары равуць, Па чаратох русалкі арыі пяюць, Совы разгукаліся, вые ваўкалак... А мы ў хаце з ведзьмай. І я цяпер - вядзьмак. Дзверы адчыні, каханая мая! У сэрцы ў глыбіні, каханая мая, Запалі агні. Каханая мая, Падары мне сына! Падары мне сына!